لکنت اختلالی است که در آن جریان طبیعی گفتار به وسیله ی وقفه هایی به صورت غیرارادی مختل می شود. این وقفه ها شامل تکرار صدا، سیلاب یا کلمه ی تک سیلابی ، کشیده گویی، قفل در جریان هوا یا صداسازی همراه با واکنش به این رفتارها به صورت بیان کلمه با نیرو یا استفاده از صداهای اضافه یا حرکاتی در تلاش برای رهایی از کلمه یا اجتناب از آن می باشد.
لکنت حاوی رفتارهای اصلی شامل ۱.تکرار ، ۲.کشیده گویی و ۳.گیر (ون رایپر،۱۹۸۲) و رفتارهای ثانویه شامل ۱.رفتارهای رهایی ازقبیل پلک زدن، حرکت سر، به میان انداری ها و... ۲.رفتارهای اجتنابی می باشد (گیتار ،۲۰۰۶). احساسات نیز می تواند لکنت را تسریع کند همچنین خود لکنت نیز می تواند آن را بوجود بیاورد. با تکرار تجربیات منفی نگرش منفی در فرد نسبت به خود و شنوندگان ایجاد می شود ( بلود و همکاران ،۲۰۰۱؛ گیلدستون ،۱۹۶۷؛ رحمان ،۱۹۵۶؛ والن ،۱۹۶۰) که ممکن است منجر به ناتوانی یا معلولیت فرد در اجتماع گردد (یاروس ،۱۹۹۸).
شیوع و بروز: شروع لکنت ممکن است از ۱۸ ماهگی تا بلوغ ۱۱-۱۲ سالگی باشد که اغلب در ۲-۵سالگی رخ می دهد. شیوع آن در طول سال های مدرسه ۱% در کودکستان ۲/۴ % و در بزرگسالان کمتر از ۱ % می باشد (اندروز و همکاران،۱۹۸۳). بروز آن ۵ % شامل افرادی که بیش از ۶ ماه لکنت داشتند (اندروز و همکاران،۱۹۸۳) و ۱۵ % شامل کودکانی که حتی مدت کوتاهی لکنت کرده اند می باشد( بلودستین ،۱۹۹۵). ۷۵ % کودکان بدون مداخله رسمی بهبود می یابند (گیتار،۲۰۰۶). نسبت مرد به زن در سنین مدرسه و بزرگسالان ۳ به ۱ می باشد اما در سنین پیش دبستانی ۱ به ۱ می باشد(بلودستین،۱۹۹۵).
تیم ما در سال ۱۳۹۰ متشکل از مهندسان فارغ التحصیل از بهترین دانشگاه های ایران تشکیل شد و فعالیت اقتصادی خود را شروع نمود
درباره ما بیشتر بدانید